Drapacz chmur, który stanął w stolicy Tajwanu, jako pierwszy przekroczył wysokość 500 metrów. Konstruktorzy nie wystraszyli się trzęsień ziemi, ani terrorystów. Już wkrótce wieżowce będą się piąć ponad kilometr w górę.





Wieżowiec nazywa się Tajpej 101, bo ma 101 pięter nad ziemią (a pięć poziomów ukrytych pod gruntem). Po czubek iglicy mierzy 509 metrów. Na platformę widokową znajdującą się na 89. piętrze wjeżdża się z samego dołu w ledwie 39 sekund. Kursują tam najszybsze na świecie windy mknące w górę z prędkością ponad 60 kilometrów na godzinę Trzeba było je zaprojektować niemal jak samoloty - z opływowym kształtem i hermetycznym wnętrzem ze stałym ciśnieniem.

W dolnej części budynek zwęża się do 26. piętra, ściany pochylają się pod kątem pięciu stopni. Z tego cokołu wyrasta osiem segmentów (w kształcie odwróconej piramidy), każdy po osiem pięter, bo ta liczba w języku chińskim jest symbolem fortuny. Wieżowiec ma przypominać pęd bambusa, ale niektórzy widzą w nim raczej pudełka z chińskim jedzeniem na wynos położone jedno na drugim albo stos ze sztabek złota (co by współgrało z pierwotną nazwą budynku - Centrum Finansowe "Tajpej").

W konkursie piękności z pewnością przegrywa z innymi konstrukcjami, ale Discovery Channel dwa lata temu zaliczył go do siedmiu inżynieryjnych cudów świata. Uchodzi za najnowocześniejszy z drapaczy chmur. Konstruktorzy musieli liczyć się z tym, że Tajwan często nawiedzają trzęsienia ziemi, a także tajfuny.

Budynek, który waży blisko 700 tys. ton, postawili na żelbetowej płycie, której grubość miejscami sięga aż pięciu metrów. Opiera się ona na 380 betonowych słupach zakotwiczonych w litej skale 40-60 metrów pod poziomem gliniastego gruntu. Z tego solidnego fundamentu w niebo strzelają potężne kolumny, na których rozpięte są kolejne piętra. Nie jest w stanie ich powalić nawet tajfun o prędkości ponad 200 km/godz. Majstersztykiem jest nie tylko plątanina stali i betonu, na której wznosi się konstrukcja, lecz także wewnętrzna sieć połączeń telekomunikacyjnych umożliwiająca przesyłanie danych z przepustowością gigabitu na sekundę.

Tajpej 101 zostanie przyćmiony dopiero za dwa lata, kiedy w Dubaju w Zjednoczonych Emiratach Arabskich zakończy się budowa ponad 800-metrowego wieżowca. A w planach są już wieżowce mierzące ponad 1000 m (m.in. w Kuwejcie i Japonii).

Tajwan leży na skraju płyt tektonicznych

Tajwan leży na skraju płyt tektonicznych. Przez wyspę przebiega kilka dużych uskoków, jeden z nich - zaledwie 200 metrów od wieżowca (ale nie jest aktywny od 45 tys. lat). Ziemia drży tam prawie codziennie. Budynek zaprojektowano tak, by nie załamał się nawet pod wielkim wstrząsem, który przychodzi raz na 2,5 tys. lat. Pierwszą próbę ogniową przeszedł w czasie budowy. W marcu 2002 r. wyspę nawiedziło trzęsienie o sile ponad siedmiu stopni w skali Richtera. Konstrukcja wytrzymała, wstrząs zrzucił jedynie dwa z czterech dźwigów, które spadły z 49. piętra. Nie dalej niż rok temu jeden z naukowców zasugerował w "Geophysical Research Letters", że Tajpej 101 swym ogromnym ciężarem "rozbujał" wyspę, tj. uaktywnił stareuskoki tektoniczne i teraz ziemia trzęsie się tu bardziej niż kiedyś.




Wieżowiec chronią przed wywróceniem z każdego boku dwie potężne kolumny o przekroju 3 na 2,4 m wykonane ze wzmocnionej stali o grubości do 8 cm, wypełnione betonem do 62. pietra. Wspomaga je 28 cieńszych słupów, 16 z nich (zaznaczone na żółto) tworzy rdzeń budynku. Słupy co kilka pięter spajają kratownice. Zdaniem projektantów, Tajpej 101 nie zawaliłby się tak jak nowojorskie WTC.





Z 92. piętra zwiesza się na stalowych linach przez cztery kondygnacje pozłacana kula ze stali o średnicy 5,6 m i wadze 660 t. Tłumi kołysanie budynku wywołane przez wiatr lub drżenie ziemi, a przy okazji jest elementem dekoracyjnym



PKiN - 230 m, 42 piętra jest najwyższym budynkiem w Polsce. Tajpej 101 - 509 m, 101 pięter, 57 m więcej niż poprzedni rekordzista Petronas Towers w Kuala Lumpur w Malezji



Budynek ma oprzeć się trzęsieniom przez 2,5 tys. lat. podczas ostatniego trzęsienia ziemi Tajpej 101 drżał, przewracały się meble, ale oprócz bałaganu nie było większych szkód.


Rekordowy drapacz chmur w liczbach

Czas budowy    1999-2003
Wys. do szpicy wieży    509 m do szpicy wieży,
Wys. do dachu    449 m
Wys. ostatniego użytkowego piętra    439 m
Najniższy poziom    31,5 m pod ziemią
Koszt budowy    1,6 mld dol.
Całkowita powierzchnia    412,5 tys. m.kw.
Liczba wind    61
Prędkość windy    16,83 m/s (1010 m/min, 60,4 km/h)
Liczba pracujących w budynku    12 tys

_._

podziwiam architektów , dobry pomysł z tą kulą